تنها عکس باقیمانده از «ون‌گوگ» در بزرگسالی
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۴۳۸۲۳
به بهانه برگزاری نمایشگاهی از منظره‌های پاریس در نقاشی‌های «ون‌گوگ» نگاهی داریم به تنها عکس به جای مانده از این هنرمند در بزرگسالی که اتفاقا در پاریس به ثبت رسیده است.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آرت‌نیوزپیپر، نمایشگاه «ون‌گوگ و آوانگارد: منظره مدرن» (چهارده مه تا چهارم سپتامبر) در «موسسه هنر شیکاگو» برگزار شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«ون‌گوگ» ستاره این نمایشگاه است، اما آثار او در کنار چهار نفر از همکاران آوانگاردش یعنی «ژرژ سورا»، «پل سینیاک»، «امیل برنار» و «شارل آنگران» به نمایش گذاشته خواهد شد.
با اینکه این هنرمندان نه در قالب یک گروه منسجم، بلکه هر کدام به طور انفرادی فعالیت می‌کردند، هر پنج نقاش یک محوطه یکسان در شمال غربی حومه پاریس، حوالی حومه «انییر-سور-سن» را به عنوان سوژه نقاشی‌هایشان انتخاب کردند.
آنچه که این نقاشان را متحد می‌کرد تلاش آنها برای یافتن سبک‌های جدید و مدرن نقاشی کردن بود. با اینکه این نقاشان متفاوت کار می‌کردند، همگی مصمم بودند که سنت‌ها را بشکنند.
این نمایشگاه ۲۴ تابلو نقاشی و پنج طراحی «ون‌گوگ» به همراه بیش از ۵۰ اثر سایر هنرمندان را شامل می‌شود.
در نتیجه تحقیقات برای برگزاری این نمایشگاه مشخص شد که «ون‌گوگ» نقاشی کشیدن در حوالی «انییر-سور-سن» را در اوایل ماه مه سال ۱۸۸۷ آغاز کرد. تا پایان جولای «ون‌گوگ» خلق ۴۰ تابلو نقاشی را تمام کرده بود که این یعنی حدودا یک نقاشی در هر دو روز.
عکس پایین: کارت پستال پل کوربوآ
«ون‌گوگ» که به منطقه «انییر-سور-سن» سفر کرده بود، آگاهانه مسیر همکارانش یعنی «سورا»، «سینیاک»، «برنار» و «آنگران» را که قبل‌تر در این مکان فعالیت کرده بودند را دنبال کرد. «ون‌گوگ» با برادرش «تئو» در «مون‌مارتر» زندگی می‌کرد و با «انییر-سور-سن» ۵کیلومتر فاصله داشت. «ون‌گوگ» که سرعت زیادی در قدم زدن داشت، پس از یک ساعت به آنجا می‌رسید و تجهیزات نقاشی‌اش را مستقر می‌کرد.
او حین نقاشی کردن در «انییر-سور-سن» بیشتر بر اطراف رود، پل، کارخانه‌ها و بخار دودکش‌های آنها، قایق‌ها، انعکاس تصاویر روی آب، جزیره‌ها، مکان‌های عمومی شلوغ پاریس و رستوران‌های محبوب تمرکز می‌کرد. آخر هفته‌ها این مکان مملو از پاریسی‌هایی می‌شد که تلاش می‌کردند برای یک روز خارج از شهر استراحت کنند.
در مجموع دو عکس از «ون‌گوگ» به جای مانده که یکی از آنها در ۱۹سالگی و دیگری در دوران بزرگسالی و از پشت سر او به ثبت رسیده است. «ون‌گوگ» در این عکس حین صحبت با دوست هنرمندش «امیل برنار» در کافه‌ای واقع در اطراف رودخانه و از پشت سر دیده می‌شود. موقعیت مکانی این عکس به تازگی مشخص شده است: در نزدیکی «انییر-سور-سن».
برنارد، که نزدیکترین دوست ون گوگ بود، با پدر و مادرش در آسنیر زندگی می کرد. با این حال، در طول کمپین نقاشی ون‌گوگ در فاصله مه-ژوئیه ۱۸۸۷، برنارد در برتانی بود. بنابراین، اگرچه ون‌گوگ بعداً گاهی اوقات در کارگاه دوستش کار می‌کرد، اما در کمال تعجب به نظر نمی‌رسد که آنها واقعاً کنار رودخانه با هم نقاشی کرده باشند.
اوج موفقیت ون‌گوگ در خلق نقاشی با موضوع «سن»، سه تابلو سه‌گانه بود؛ مجموعه‌ای از نقاشی‌های منظره که هرکدام برای آویزان شدن به هم طراحی شده بودند. این نقاشی‌ها را می‌توان با حاشیه های قرمز رنگی که هنرمند درج کرده است شناسایی کرد. آخرین تحقیقات نشان می‌دهد که یکی از این سه‌گانه‌ها منظره‌هایی در «انییر-سور-سن» را به تصویر می‌کشد.
نمایشگاه حال حاضر بر این نکته تاکید دارد که در حوالی «انییر-سور-سن» بود که «ون‌گوگ» قدم‌های استواری به سمت سبکی شاداب با رنگ‌های قدرتمند برداشت.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: ون گوگ
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: ون گوگ نقاشی ها ون گوگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۴۳۸۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برپایی نمایشگاه آثار آندره سوروگیان درباره شاهنامه در ایروان
به گزارش خبرنگار مهر، موزه ماتناداران در شهر ایروان با نام کامل «ماتنادارانِ مسروپ ماشتوتس» از بنیادهای برجسته ارمنستان به شمار می‌رود که به نام ماشتوتس ابداع‌کننده الفبای زبان ارمنی، نامگذاری شده است.
«ماتناداران» در معنای لغوی به مجموعه‌ای گفته می‌شود که مکانی برای نگهداری اسناد، متون خطی و کتاب‌های دست‌نویس قدیمی یا چاپی است. این مجموعه، علاوه بر حفاظت از این متون، فعالیت‌های علمی دیگری از قبیل جمع‌آوری، ترمیم، طبقه‌بندی، تحقیق و نشر آنها را نیز برعهده دارد.
مدیر ایرانی-ارمنی این موزه فعالیت‌های زیادی در راستای شناخت دو کشور ایران و ارمنستان انجام می‌دهد از جمله برگزاری چندین نمایشگاه و تبادل اطلاعات برای خوانش و مرمت نسخ خطی. یکی از این برنامه‌ها در راستای بزرگداشت نقاش ایرانی ارمنی بود پیش از این هم بارها نمایشگاه‌هایی برگزار کرد که هر کدام با استقبال خوبی مواجه شده است.
امروز نیز قرار است نمایشگاهی با عنوان شعر تندیس‌ها به مناسبت صد و سی سالگی آندره سوروگیان در موزه ماتناداران افتتاح شود. این موزه با همکاری مؤسسه علمی نسخه‌های خطی ماتنداران، موزه کلیسای اچمیادزین و مادر آتور آثار نقاشی «آندره سوروگیان» نقاش و هنرمند ایرانی-ارمنی از شاهنامه فردوسی را به نمایش می‌گذارد.
ایوت تجریان مدیر بخش موزه ماتناداران
آندره سوروگیان معروف به درویش‌خان، نقاش برجسته مینیاتور و یکی از بنیان‌گذاران شیوه مردمی در نقاشی ایرانی معروف به نقاشی قهوه‌خانه‌ای بوده است و در نقاشی ایرانی و سبک نقاشی مینیاتور صاحب سبک بود. این هنرمند ارتباط تنگاتنگی با مردم ارمنی و گذشته تاریخی آنها داشت.
پیش از این نیز همایشی برای این هنرمند ارمنی-ایرانی با همکاری با همکاری سفارت جمهوری ایران در جمهوری ارمنستان، مرکز فرهنگی سفارت جمهوری ایران در جمهوری ارمنستان و بنیاد سوروگیان برگزار شده بود.
در این راستا «ایوت تجریان» مدیر بخش موزه ماتناداران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: این نمایشگاه با هدف یادبود این هنرمند ایرانی-ارمنی برپا شده است. پیش از این آمانوئل سوروگیان نوه آنتوان و فرزند آندره، که اکنون ۹۴ ساله ساکن آلمان هست، کلکسیون بزرگی از آثار پدر و عکس‌های پدربزرگش (آنتوان عکاس مشهور دوره ناصرالدین شاه) را اهدا کرده بود.
وی با بیان اینکه این نمایشگاه به مدت ۶ ماه در موزه ماتناداران برپا خواهد بود گفت: ما در این موزه و در موزه اچمیادزین نیز آثاری از سوروگیان داریم که به نمایش می‌گذاریم. در مجموع حدود ۳۰ اثر به نمایش گذاشته می‌شود که وی از داستانهای شاهنامه کشیده است. آثاری که از آندره سوروگیان در موزه ماتناداران نگهداری می‌شود با آثار موجود در موزه کلیسای اچمیادزین تفاوت دارد. آثار آنجا از اسطوره‌های تاریخی ارمنی است، ولی آثار موزه ما بیشتر از خیام و باباطاهر و شاهنامه فردوسی است.
تجریان که موضوع پایانه نامه‌اش «زندگی و آثار آنتوان سوروگین، عکاس ایرانی» بوده است گفت: این موزه به انیستیتوی نسخه شناسی و موزه نسخه‌های دست خطی معروف است و کسی به عکس‌های آرشیوی آن توجه نکرده بود در حالی که نگاتیوهای شیشه‌ای و عکس‌های زیادی از نسل اول عکاسان ارمنی درباره ایران داریم. من سه سال روی آن کار کردم و نتیجه آن برگزاری چند همایش و نمایشگاه شد.
در حال حاضر هم می‌توان نمایشگاه موقتی از تصاویر عکاسان ارمنی که به ایران آمده و عکاسی کرده‌اند را مشاهده کرد. این نمایشگاه به مدت ۶ ماه باید برگزار می‌شد اما هر بار به دلیل استقبالی که از آن شد، تمدید کردیم.
آندره سوروگیان ۹ سال در انزوا به سر برد و غرق در آثار فردوسی شد و ۴۱۶ اثر از شاهنامه فردوسی را نقاشی کرد که با تاریخ فوت این شاعر همخوانی داشت
تجریان به برگزاری نمایشگاه قاجار نیز اشاره کرد و گفت: این نمایشگاه هم به دلیل استقبال زیاد، بارها تمدید شد. منتها ما نمی‌توانستیم نسخه‌ها را خیلی طولانی به معرض نمایش بگذاریم به همین دلیل در طول سه سال، بارها آثار جا به جا می‌شد.
وی گفت: در این موزه بیش از ۴۵۰ نسخه ایرانی داریم و قسمتی از آن متعلق به دوره قاجار است. برخی از نسخه‌ها ناشناس هستند یا دیباچه ندارند بنابراین با توجه به سبک تهیه کاغذ و خط می‌توانستند قاجاری باشند. از این آثار هم در نمایشگاه استفاده کردیم. ایران برای ارمنیان بسیار مهم است و الهام بخش کارهای هنری آنها می‌شود. مانند آندره سوروگیان که عاشق ایران بود.
وی که پیش از این مدیر بخش هنری موزه بوده است گفت: بعد از اینکه من مدیر موزه مانتاداران شدم، ۹۰ درصد نمایشگاه‌ها و برنامه‌هایمان مرتبط با ایران است حتی نوروز امسال سفره هفت سین در موزه چیدیم. چون معتقد هستم کشورهای همسایه باید همدیگر را بشناسند. زمانی که ارمنستان جزو شوروی بود روابط بین دو کشور ایران و ارمنستان هم کم شد. اما الان زمانی است که باید روابط سیاسی و فرهنگی را احیا کنیم. چون هر کار بزرگی از کارهای فرهنگی نشأت می‌گیرد حتی سیاست.
یکی از نقاشی‌های آندره که به عنوان شاهکار او یاد می‌شود
وی ادامه داد: من در راستای همکاری‌های مشترک یک سفر به همراه همکارانم در موزه به شهرهای قم و تهران داشتیم و از کتابخانه مرعشی، مرکز میراث مکتوب، کتابخانه مرکزی و بنیاد ایرانشناسی دیدن کردیم. در کتابخانه مرعشی و کتابخانه های دیگر تعداد نسخ ارمنی وجود دارد که هیچ وقت روی آن کار نشده است.
تجریان گفت: همچنین همکاری زیادی با سفارت ایران و رایزنی فرهنگی ایران در ارمنستان می‌کنیم. در نظر داریم تا مرمت گران نسخ ایرانی و ارمنی هم با یکدیگر آشنا شوند. چند وقت پیش هم از یکی از مرمتگران مشهور ایرانی دعوت شد تا در دو هفته کارگاه عملی و تئوری برگزار کند. از ایروان هم قرار است چند نفری به ایران بیایند تا فعالیت‌های مشترک انجام شود.
کد خبر 6093804
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند